SEVİNÇ KÖPRÜSÜ

Ne zaman geçsem þu Sevinç köprüsünden;
O anda aklýma geçmiþim gelir.
Önce eþimin kýzlýk soyadý
Sonra Trakya…
Sað tarafý Alibeyköy deresi,
Sol tarafý Kaðýthane deresi.
Önce Haliç’e akar, sonra da Marmara’ya
Sadabad’ýn kokusu sinmiþ sanki sulara…

Bakar da düþünürüm;
Bunlar Haliç’in nesi?
Kim babasý,kim annesi?
Çünkü onlar doðurdu,haliçi ta ezelden
Alibeyköy deresi,Kaðýthane deresi.
Gel de þimdi düþünme:
Van neresi, Alibeyköy neresi?...
Nazlý nazlý akýyor Alibeyköy deresi…

Ne zaman geçsem þu Sevinç köprüsünden;
Aklýma hep askerliðim gelir.
Asker arkadaþým imam Mustafa
Kasýmpaþa’lý zabýta Bayram.
Kýrklareli, Babaeski, Ýstanbul…
Ve bir de, ”gece onbir treni.”
Þeytan deresinin nazlý akýþý
Kakava günleri tren yolunda
Sarý saçlý güzellerin bakýþý…
Ne zaman geçsem þu Sevinç köprüsünden;
Aklýma hep gençliðim gelir…

Sosyal Medyada Paylaşın: