CUNDA ADASINA GİDELİM

Haydý kayýkçý Recep,
Götür beni Cunda’ya!
Hýdrellez sabahýnda henüz güneþ doðmadan
Biz de kayýklar yapalým kendimize kaðýttan
Umut yüklü, hayal yüklü kayýklar
Demir alsýn Ege’nin sularýna
Alýp baþýný gitsin güneþin gittiði yere
Belki bir ada da, bir liman þehrinde
Bulur umut perisini;
Sevgi ister, saðlýk ister, aþk ister…
Boþ ver Recep, düþünme gerisini.
Gel de kayýkçý Recep
Götür beni Cunda’ya!
Yakamozlar parýldarken sularda
Hani insan biraz mahmur,
Biraz yorgun olur ya;
Zeytin aðaçlarýnýn gölgesinde yatayým…
Dalgalar söylesin sevda þarkýmý
Ak göðüslü martýlar yoldaþým olsun.
Ne bir þiir, ne bir roman yazamaz bu öyküyü
Ellerim açýk kalmýþ tutacaðým ellere
Söz bitince ne kalýr ,söyleyecek dillere?
Kaf daðýnýn baþýnda asýlý kalmýþ aþkým
Uzanabilirsen uzan,
Tutabilirsen tut.
Haydi kayýkçý Recep
Götür beni Cunda’ya!
Bu deniz, bu Ayvalýk belki derdimi alýr
Umutlarý da olmazsa bu yaþamýn;
Geriye nesi kalýr?
Sosyal Medyada Paylaşın: