Ruhumun kuyusuna mýhlanan acýlar. Cinnet geçiren ruhum üþüyor. Yüreðim sorgulara çekilirken, Sesimin içindeki saklý uçurumlara, Gerçekleþmeyen hayallerin, Kanayan yaralarýna. Tuz basýlýyor acýmasýzca.
Yalnýzlýðý ben peþin ödedim. Suskunluklar dururken gecemde, Uykusuzluða rehin cephelerim. Her gece en tenha uçlarda, Sokak lambalarý altýnda, Avazým çýktýðýnca. Haykýra haykýra çýplak harflerimle, Avuçlarýmda toplanan aminlerimle, Gök kubbeye gönderiyorum, Duyulmayan R U H U M U Sessizliðim her geçen saniye, Tazelenip akýyor kafiyesizliðime.
Boðazýmdan içime düþen bir yangýn. Yenik düþerken bir pazar gecesi. Ýki büklüm sýðýnýyorum, Kurak dudaklarýmýn çöllerine. Gülüþlerin yokluðunda bölüp, Mutluluða aç varlýðýmý, Umutsuz gecelere teslim ediyorum.
Dünden hatýrlayamadýðým, Bir günden bile kalmamýþ. Uzaklaðýn nefesini ç’ekiyorum içime. Acýlarýn en fiyakasýyla. /B E N/ Kirpiklerim ile dövüþüyorum. Sol yanýmdan yenildikçe, Doðsa da güneþ buzdan þehrime. Bende boþverdim herþeyi. Her nefesime kabullendirdim. Yüreðime kadar ilmek ilmek, Acýsa da Ýþliyorum acýlarý. Þimdi Son söz. Artýk uyandýrmayýn beni, Y A L N I Z L I Ð I M D A N Þimdi gömüyorum ellerimle, Sessizce parçalanan þu kalbimi...
Erhan Çuhadar ESSE Sosyal Medyada Paylaşın:
Erhan Çuhadar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.