Ve
Bozkırda Açan Çiçek...
Ankara güzel þehir, bozkýrda açan çiçek
Milli birlik harcýnýn karýldýðý yersin sen…
Tarih sayfalarýna altýn harfle geçecek
Çaðdaþ cumhuriyetin kurulduðu yersin sen…
.
Türk’ün birinci vasfý, kahramanlýk-cesaret
Türk’e ölüm demektir, bu dünyada esaret
Gelince bin müjdeyle Atamýzdan iþaret
Yüreklerin namluya sürüldüðü yersin sen…
.
El buyruðu altýnda yaþamak farz olur mu
Miskin miskin oturmak bizlere tarz olur mu
Bu hâl hesap gününde kulca bir arz olur mu
Denip zafer yayýnýn gerildiði yersin sen…
.
Osmanlý öldü diye miras hýrsýyla yanan
Caným Anadolu’mu paylaþmaya soyunan
Türk’ü çaresiz sanan, Ýngiliz Fransýz Yunan
Emellerinin yere serildiði yersin sen…
.
Nedendir hiç bilinmez, Türk’e karþý bu hiddet
Allah’tan reva mýdýr, bir halka bunca þiddet
Altaylardan süzülen “Devlet-i Ebet Müddet”
Irmaðýnýn yeniden durulduðu yersin sen…
.
Yakýþýr mý zerrece, bu seçilmiþ millete
En zor gününde bile, boyun eðmek zillete
Karamsarlýk denilen kahrolasý illete
Ýnanç zincirlerinin vurulduðu yersin sen…
.
Ne umulur sultandan; biçare, aciz, fevri
Kabul etmek zorunda kalmýþ o lanet Sevr’i
Görününce ufukta Türk’ün uyanýþ devri
Asýrlýk defterlerin dürüldüðü yersin sen…
.
Yerli-yabancý hain, birlik oldu bir anda
Boðuldular sonunda, akýttýklarý kanda
Takat bitti sanýlan, nice kalbi viranda
Ýman mucizesinin görüldüðü yersin sen…
.
Millet ser-sefil düþmüþ, derdin bini bir para
Gönüller yorgun-argýn, gelen gün dünden kara
Biçare dalýnýrken karanlýk ufuklara
Hüzünlerin ümitle sarýldýðý yersin sen…
.
Siper oldu bedenler ovasýna-daðýna
Düþmedi aziz yurdum zalimlerin aðýna
Girilip de topyekun çaðdaþ ilim baðýna
Aydýnlýk yarýnlarýn derildiði yersin sen…
.
Veli BOSTANCI (Ankara, 2007)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.