Ben...

Þükür, kukla deðil, hür bir insaným,
Dünyayý gördüðüm göz benim gözüm…
Þahsiyet mührümdür, bu adým, saným,
Yayýný kurduðum öz benim özüm…
.
Yüreðim doðruya, güzele aþýk,
Düþünce, gecemi küçülten ýþýk...
Ürker hep haramdan tuttuðum kaþýk,
Kýsmete yorduðum az benim azým...
.
Bilimle, teknikle coþarken Batý,
Zirve yapmýþ bizde “zikir” sanatý…
Cehalette görüp, her kabahati,
Bin utanç sardýðým yüz benim yüzüm…
.
Asýrlar var bizde, beyin yasaklý,
Dogmatik alimden alýrýz aklý…
Oysa formül çaðdaþ kültürde saklý,
Ýleri sürdüðüm tez benim tezim…
.
Ýmama sorarsan, “âmin de yeter”,
Sanki din “din deðil”, bir nevi eter…
Olur mu saadet, yoksa emek, ter,
Þuurla girdiðim iz benim izim…
.
Ýçimdeki beni edip de zimmet,
Umut tacirinden dilemem himmet…
Uymam, yanlýþ yola girmiþse ümmet,
Tanrýya verdiðim söz benim sözüm…
.
Güç verir hurafe, bidat cahile,
Onun da bildiði þirk, riya, hile…
Yanarken bu hazin hale ah ile
Baðrýma serdiðim köz benim közüm…
.
Kaplamasýn diye ruhumu kurum,
Düþünür, taþýnýr, dinler, okurum…
Kendi hayatýmý kendim dokurum,
Tezgâha gerdiðim bez benim bezim…
.
Bazen þarký, bazen türkü çalarým,
Bazen zevke, bazen hüzne dalarým…
Bazen þükür, bazen sitem salarým,
Teline vurduðum saz benim sazým…
.
Herkesin hesabý kendine göre,
"Ben"i "biz"e kurban eder her töre...
Ýnsanlýk peþinde iz süre süre,
Arayýp durduðum giz benim gizim...
.
Sürüyle gezerken "biz" tafrasýnda,
Hakikati sezdim "ben" þifresinde...
Sevgiyle süslenmiþ his sofrasýnda,
Farkýna vardýðým haz benim hazým...
.
Veli BOSTANCI (Ankara, 2017)
Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…