Muhasebe

Zihnimde silueti, ah o yoksul köylerin:
Her hanenin ambarý çaresizlikle dolu
Oysa zirveden yüce, okyanustan da derin,
Bir kolu gökyüzünde, yeryüzünde bir kolu;
Asude rüzgarlarýn nam sürdüðü o köyler,
Kaygýsýz bulutlarýn köpürdüðü o köyler...

Þimdi, çocukluðumun çamurlu ellerinden
Tutup gezsem kýrlarda: (ardýmda telaþlarým…)
Her þey heykel misali, oynamamýþ yerinden,
Zaman donmuþ saatte; iþte on beþ yaþlarým,
Bir ekmek bir de katýk, ötesini aramaz,
Dünya senin deseler hiç iþine yaramaz.

Irgat atý kiþniyor, gök kaynarken güneþte.
Koca kýþýn taamý ocaðýnda kadýnýn
Ve adamýn umudu piþiyor kor ateþte...
Karýn doyursun evla; aramýyor tadýný
Yeter ki gülsün evlat, yeter ki yansýn ocak!
Ne olsa topraðýna kavuþacak her kucak.

Koyunlar ve kuzular bir halýnýn üstünde,
Ýþlenmiþ tarlalara tabiatýn deseni
Sýra sýra aðaçlar; her dalýnýn üstünde
Açan çiçekler bozar hesap ve hendeseni.
Zira Rahman ol demiþ, aklýn donduðu yerde
Açýlmýþ sonsuz sahne, bak iþte perde perde.

Hayat mavi bir tülün altýnda akýp gider,
Hiç susmayan senfoni, derede þýrýl þýrýl.
Bir fýsýltý tüm ömrü ardýna takýp gider,
Ölüm bile insaný temizler pýrýl pýrýl.
Yaþamý göðe yazar köylerde göçmen kuþlar,
En sadýk ahbap olur yürüdüðün yokuþlar.

Zihnimde silueti ah o yoksul köylerin.
Nasýl kaybolduðumu anlamak istiyorum.
Muhasebe vaktidir tükendiðinde ferin;
Bakýp bakýp þu þehre, ey deðirmen diyorum:
Anlat, bunca Ýnsaný tutan sýrrýn nedir ki,
Sessizce ömürleri yutan sýrrýn nedir ki?


Sosyal Medyada Paylaşın: