İnsan Dediğin

Topraktandýr hamuru, birazcýk us verilmiþ
Kavi deðil ateþe, yanar insan dediðin
Dünya ise bir handýr, harýna gül serilmiþ
Bu esrara ezelden kanar insan dediðin

Tamah yastýðý olur, her gece düþe yatar
Hakikatin kýlçýðý sabah damaða batar
Bir parça lezzet için sonsuzu hiçe satar
Ecel treni gelmez sanar insan dediðin

Cürüm iþler af diler böyle biter zamaný
Dünyalýktýr ameli dili taþýr imaný
Bir yudumluk su gibi unutur da âmâný
Ekmeðini nisyana banar insan dediðin

Keþmekeþe dalýp da aklý beyhude yorar
Düþünmez insan için ne faydadýr ne zarar
Noksandýr muhasebe, kusuru elde arar
Dönüp bakmaz aynaya, kýnar insan dediðin

Laf olunca bonkördür esirgemez dilini
Karanlýða batar da yakmaz hiç kandilini
Bir saðýna uzatýr, bir soluna elini
Uçup da daldan dala konar insan dediðin

Varmak için menzile türlü adaklar adar
Kafidir demez, malý yükselse arþa kadar
Her gün bir derde düçar; dosan dokuz gam tadar
An gelir yüzüncüyü sýnar insan dediðin

Bade sunmaz her zaman, dünya bu, saki deðil
Ölümdür mukadderat, Azrail þaki deðil
Cihana sultan olsa, hiç kimse baki deðil
Aldýðýný topraða sunar insan dediðin

Nedamet parçaladý aklýmý lime lime
Titredi gönül taþý, yürek düþtü elime
Toplanýp þiir oldu firari her kelime
Bazý geceler böyle bunar insane dediðin
Acýyan yanlarýný anar insan dediðin


Sosyal Medyada Paylaşın: