KİMSESİZ BİR ŞARKIYI DİNLERKEN

Aþký ýskalamýþ duygularýmýn baþucuna,
Anýnda sigarasýný telleyerek yamru yumru düþünceler üþüþür.
Ýçiçe geçer, karanlýk ve aydýnlýk.
Diken olmuþ yastýðýma uzanýrken nefeslerim büzüþür.
Ortada sýçan oynatýrlar beni, elem ile hüzün.
Bitmeyecek gibi gece, ensemi þaplaklar.
Delikanlý cevheri atýmýn üstünde yýllarca cirit atardý
Þimdi neden yabancýlaþtý o güzelim anýlar.
Kýrk Ýkindilerde bir uyku seronomisi alýp yürümüþ,
Çok aðýr be, çekilmiyor þu zamanýn tafrasý.
Vedalarýn da kalmadý adý-saný, aðýrlýðý.
Çocuksu hevesler aðlýyor yamyamlarýn masasýnda.
Bir bilmece furyasýnýn sanki çözümü varmýþ gibi uzatmýþlar.
Sahte sevgilerin pazarýnda kar payý büyük.
Karaborsacýlar, kirli ellerini ovuþturuyorlar.
Kim göndermiþ belli deðil, deliler beldesinden selam.
Enkaz yýðýnýna dönmüþ yazýtlardan, kaçýp gitmiþ anlam.
Gece karanlýðý ile sýký dost sýrdaþ
Tüneyecek baþka yer bulamayan damdaki Baykuþtan tüyo;
Bu karanlýkta attýðý hep dü þeþ gelen zar.
Nasýrlý yüzünden çýkarttýðý, hükmü kalmamýþ eski aþk edevatlarýný,
Bana yutturmaya çalýþýyor Yaþlý Ýhtiyar.
Anlaþýlan, yerimi ölçüp biçti, kimsesizler mezarlýðýnda.
Kapüþonunu baþýna çekmiþ, ufukta yavaþ yavaþ kayboluyor,
Tüm yaþamdan yana ne varsa.

(18.10.2012-10.Þiir Kitabýmdan)













Sosyal Medyada Paylaşın: