TÜYLERİ DÖKÜLMEYE BAŞLAYAN ZAMANA DAİR

Daha henüz açýlamamýþ Çingene falýnda uyumaktayým.
Yaþanamayanlar, baþýmý koyduðum dikenli çalý yastýk.
Yaþanmýþlar, koyunyünlü eski bir yorgandýr üzerimde.
Görmeye çalýþtýðým tüm rüyalarýmý kovalayýp,
Tüyleri dökülmüþ baykuþun ara gazý vermesiyle,
Köhnemiþ ninnilerini baþucumda üfürmeye çalýþýyor gece.
Hep bana mý çýkýyor, açýlýmlarý olmayan bilmece.
Gelmeyecek o baharý, yar diye neden beklerim anlaþýlamaz.
Bana nasýl "madik" attýðýný, önüne gelene anlatýp gülüyor, geçmiþ yaz.
Yaþam hamamýnda, beklemek olmuþ bir göbek taþý.
Mazi elindeki tastan, bocalýyor baþýmdan aþaðý kaynar sularý.
Kurak mevsimde, boþuna ümitlenmekte içleri çekilmiþ aþklar.
Sarhoþ sokaklarda, flu gölgeler bir birlerini sarmalar.
Ak saçlý yaþlý dilencinin yüz kýrýþýklarýna not düþüp,
Beni buralarda býrakarak, küheylan gençliðimle sýrra kadem basan yýllar.
Kuru yapraklarýnýn üzerinde turalýyor bir sümüklü böcek.
Ýki gözü iki çeþme aðlamakta, hazanýn baþlangýcýndaki koca çýnar.
Günýþýðýnýn nerelere kaçýp saklandýðý belli deðil.
Efkâr dumanlarýný zevkle tüttürmekte zifiri karanlýklar.
Kýlýçlarý kýrýldý, meydan muharebelerindeki umutlarýn.
Belli ki sýfýrlanmýþ, korkudan çýkýp gelemiyor yarýn.
Elemelerin þefliðini yapýyor Hüzün Senfonisi.
Gözüne kestirdiði garip umutlarýmla, bitmiyor yaðlý güreþi.
Çocuksu aðlamalara bürünmüþ, bir cümle ne varsa umuttan yana.
Ayrýlýk, acýmasýz tokattýr, saf duygularýmýn yanaklarýnda.
Çaresizce kanat çýrpýp, kaçarcasýna gidiyor göçmen kuþlar.
Sahipsiz ha bire kaynýyor kader ateþindeki isli kazanlar.


Ne çekip gitti, ne bir teselli, ne de beni ihya etti.
Rezillikleri getirip burada býrakan, ne ayaktýn anlayamadým zaman…



(1 Kasým 2012 – 10.Þiir Kitabýmdan)


Sosyal Medyada Paylaşın: