ayak izlerini öptüm masumiyet denizinde uzun yolculuklardan sonra nihayet karanlýklara doðan aydýnlýklar denizinde
söyle bana nasýlsýn hayat ol hayat ehline hayraným sessizliðinde baðýþla bizi Tanrým insanlýk ikliminde baðýþla ve kurtar bizi O’nun hatirýna o ki insanlýk denizinde bir inci
Sensin veren baðýþlanma sonrasýnda sevinci geçiyor bir meltem rüzgarý öperek kutlarken bizi iliklerimize kadar insanlýk iliklerimize kadar isyan sarýyor bizi
bunca isyan bunca zulum sarýp sarmalýyorken bizi sardýkça içten içe yayan yandýkça alevlenen alevlendikçe yanan ve sarýp sarmalayan bizi
ne bir aþk uðruna sessizce yanan aþk þehidiyiz biz artýk bir hiç uðruna yanan ve bir hiç uðruna öldürüleniz biz artýk biz yaþamadan ölen ölmeden yaþayan ölüleriz artýk
biz biliriz birbirimizi yanlýþlarýmýzý kutsayarak bir ömür süren varlýklarýz artýk biz hayat süren leþler yürüyen ölüleriz artýk her baskýya onursuzca boyun eðen ölüleriz artýk
biz doðmadan ölen yaratýklarýz artýk biz bir hiç uðruna yaþayan ve onursuzca ölen yaratýklarýz artýk
Ahmet KEMAL
Ahmet Kemal Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karaosmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.