Söndüm

Dörtnala koþan bir küheylanýn,
Kapýldým rüzgârýna,
Yelelerine tutundum,
Bir türlü varamadým,
Masallardaki mutluluk diyarýna;
Kandým...

Gizli bir sevda büyüttüm,
Yüreðimin baþ köþesinde.
Aþký altýn tepside sundum,
Adýný doladým dilime,
Titrek sesimde, her nefesimde,
Andým...

Dýþardan bakýnca,
Uyuyan bir volkandým.
Lakin içten içe tutuþtum,
Kimseler bilmedi,
Yandým...

Güzeldi hayaller, tozpembe düþler,
Ýçimde palazlanan kuþlar,
Hep coþkuyla uçacak;
Papatyalar, hercai menekþeler,
Dört mevsim açacak sandým.

Bitti gel-gitler, fýrtýnalar,
Ayýn sulardaki þavký,
Yitti yakamozlar,
Dalgalarýn kýyý ile raksý.
Gitti sevda yüklü gemiler,
Sustu þen þarkýlar, lirik þiirler,
Kaçtý gün-gecenin þevki.
Puslu þimdi, o ebruli seherler,
Vuruldum, yoruldum, duruldum,
Çekildim kabuðuma;
Sindim...

Sevgiyle beslenen bir çýnardým,
Kurudu dallarým, döküldü yapraklarým,
Hazana döndüm.
Ve týkadým kulaklarýmý,
Yüreðimin hýçkýrýklarýna.
Mavi, yeþil, ela gözler,
Þirin, þeker, âlâ sözler,
Ýþve-nazlar, gülen pozlar;
Derman olmaz artýk,
Kalbimi kanatan, cam kýrýklarýna.
Fanusta bir mum gibi, eridim,
Söndüm...

Kalmadý hevesim, yok yâr sevesim,
O dað gururumu yendim.
Vefalý sevdalarýn, son müdavini,
Etten, kemikten bir candým;
Kandým, andým, yandým,
Söndüm...

25.12.2020
Muhittin Alaca
Sosyal Medyada Paylaşın: