Aþk ile can gülüþün Gül iken
Aþk baharýnda açmaya gel
Dikeni tutupta acýtma elini
Goncalar Gül olurken
Gönül bahçeme gülizar olmaya gel
Rengin kokun ýþýðýn güneþ iken
Düþtüðüm çukurda muma muhtaç etme beni
Tüm suskun yanlarýma sesim olmaya gel
Ey can sen Allah kitabýsýn
Bütün gizler ilimler sende yazýlmýþtýr
Kaldýr yüzünü aç gönlünü okut bana kendini
Sahipsiz deðil ruhum ister sahibine teslim etmeye gel
Geliþinle Aþka kanatlanan ruhumla kalbini kýblem eyleyeyim
Yüzünü dön gözlerindeki aynada varlýðýma gideyim
Gördüðüm süretten mana alemine gideyim
Dünya misali herkes gövdenin güzelliðine bakar iken
Sana o güzelliði veren kirli topraktaki köküne varayým
Sen gönülleri ilkbahara dönüþtürdüðün içindir ki
Biz Gül bahçesine döndük
Duman içinde saklanan ýþýk Gönül evini aydýnlatmaz
Su bulandýðýnda sema görünmez
Varsýn mevsim hazan giyinmiþlikler ölmeye dursun sen ilgi tohumunu içime atmaya gel
Kardelenlere inat içimdeki soðukta açmaya gel
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.