Hosgeldin Zulal

/...Hiç düþlenmemiþ bir hayalken
Ellerinden tuttuðum,
Doðmamýþ bir çocuksun þimdi sen.../

Yýllara asýlý kalan bir geçmiþte
Takiplenen silik ayak izlerinin
Ve bölük pörçük olmuþ
Doðum sancýlarýnýn içinde gizliydi
En masum silüetin...

Amel defterine iþlenmiþ en karanlýk yazýnýn
Kader çigisi ile kesiþmesiydi
Attýðýn ilk adýmlarýn...
Denizleri yýrtan bir çýðýlýktý üstelik
Kulaklarýmda patlayan sesi
Yediðin o ilk tokadýn...

/...Ne zaman büyüdün sen Zülal ! .../



Ne acý biliyor musun, doðumunu görmemek
Ve dahi hiç göremeyeceðini bilmek !
Ýçimdeki aðlayan çocuðun
Gözünden düþürdüðü damlasýn sen,
Ve içtiðim temiz suyun aðusudur
Annenin sunduðu süt
Seni emzirirken... !

Büyüme Zülal !
Yanýnda deðilim henüz
Yürümeyi bile bilmiyorum daha
Ellerimden tut !
Ve sevmeyi yeniden öðrensin bu âmâ...

/...Ne zaman doðdun sen Zülal ! .../



Biliyorum doðacaksýn bir gün !
Gelecek
Elbet getirecek seni
Ufacýk bir bebekken ,
Ama
Ben yaþlandým Zülal...
Gel bir an önce kucaðýma
Altýnda pembe zýbýn
Yüzünde annenden kalma
O hýnzýr kahkayala...
Doð artýk Zülal !
Çok kalmadý biliyorsun
Bu aþkýn seninle vuslatýna...



/...En umutsuz anlarýmýn ýþýðýdýr gözlerinden yansýyan þavk !
ve rahmine düþeceðin kadýndýr, bu þiirin umutla emzirdiði aþk.../







Ikibinon’un Temmuzu...
Alanya...
Sosyal Medyada Paylaşın: