GİDERKEN SEN...

Giderken sen;
Kalbimi býraktým alaza,
Ve sen giderken döndüm ben;
Kumsal manzaralý ütopik resimlerden,
Bir yalým ayaza…

Giderken sen,
Ben düþtüm ellerinin terli ayasýndan;
Cam kýrýklýklarý içine…

Sen gittikçe ben de gittim…
Gaibin yitik körlüðüne doðru,
Ve bir umarsýz yitiklikte yittim…

Giderken sen;
Gözlerim düþtü suya,
Her bir damlada bakýþlarýmýn demi çarptý yüzüme…
Baktýkça süzüldü göz bebeklerim,
Ben kimliðimi o berraklýkta kaybettim…

Giderken sen;
Kalbini unuttun avuçlarýmda…
Ki o kalp firari düþlere gebeydi,
Tuttum onu sýmsýký;
Avuçlarýmda eridi;
Bir damla aþk süzüldü içinden,
Tükendi…

Bakamýyorsam aynalara þimdi,
Ürküyorsam güneþ yanýðý tenimden,
Ve mimik çizgilerimden,
Yegane suçlu sensin…
Kanun namýna tutuklanmalýsýn…
Sahip olduðun tek hak “konuþmama hakkýn” olmalý,
Ve söyleyeceðin her söz,
Aleyhinde delil olarak kullanýlmalý mahkemede…

Sanýk sandalyesine oturtulmalýsýn...
Her gidiþin ayrý bir dava konusu olmalý,
Ve yargýlanmalýsýn,
Vicdan muhakemesinde...
Cezan müebbet sürgün olmalý,
Ve kalbime sürülmelisin ,
Bir daha dönmemek üzere....

(26/07/2008-ANKARA) (A-Y)

Sosyal Medyada Paylaşın: