zihin isli lambanýn ay alevini gecenin sesiyle ellerime titrer güneþi yontar yalnýzlýðýn sert adýmlarý hoyrat gülüþlerimde bir delilik ki nereye çevirsem baþýmý iner karanlýðýn kalbi
Sarý kelimeler sessizliðe pencere açtýðýnda gölgesinde zeytin gözlü çocuklar sallar da sallar kýrýk kuþ’larý hemen nasýl anlatýrým seni gözlerim olgunlaþmamýþ rüzgar’ýn garip sýzýsý
önce yýldýzlar dökülsün güller yansýn dað baþlarýnda uykuya dalan þehirler seyretsin kýzýllýðý ah bu havalar ah çakal bütün kaldýrýmlar ölü insanlarýn siyahýyla içimin dansýna ayak
gün olur olacaktýr da elbet herþeyin peþi sýra gürültüyle doðacak toprak