Baþka bambaþka Olsaydým onun yerinde ben Olabilseydim keþke
Aþkýn bela diyarýnda mihnet kalesinde mahpusluðunun hikâyesidir:
Aþk yaþamýþtý bela diyarýnda Doðar doðmaz açmýþtý gözünü bu dünyada Kurtulamamýþtý bir gün olsun baþý bela vü mihnetten Zavallý büyüdü yalnýz/ Sabretti durdu yalnýz Göðüs gerdi karþý koydu Gün geldi yýkýldý kaldý Gün geldi yeniden koyuldum iþe Girmiþti bu kez zorlu bir iþe
Caný çýkmýþtý yorulmuþtu Sýrt üstü kurulmuþtu Attý bacaklarýný suya Yattý derin bir uykuya Aþk heybesi omzunda ine çýka Yaðmur kar dolu tipi. Bata çýka Batak düz toprak dað taþ
Yürü git arkadaþ yürü git Diye diye Kendi kendine bir bu diyardan Kaçmak hevesiyle. Bir de Ne olursa olsun artýk diye Bir merak saikiyle gidiyordu bela vadisinde Baþýna geleceklerden haberi yoktu Bir an ne oldu nasýl oldu Bir duman bir duman bir duman Kapladý ortalýðý Tam kente gireceði zaman
Ahmet Kemal Sosyal Medyada Paylaşın:
ismail karaosmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.