Gidiyorum buralardan yalýnayak ve üzgün
önümdeki uçurumlara aldýrmadan...
asi... onurlu... ve ümitsiz...
Bu þehri, bu yýldýzlarý, bu düþleri
bu hüznü, bu kederi terk ederek gidiyorum
onurumu koyup baþýmýn üstüne
kör bakýþlardan, sahte dostluklardan
yalan hesaplardan uzaklara gidiyorum
hoþça kal ayak izim, gönül gizim, yürek sýzým
hoþçakal...
Varsýn hayallerim kurduðum yerde kalsýn
o gerçekleþmeyen hayallerim.
ardýmda yaralý bir yürek
kederli bir ömür
ve yoksul anýlar býrakarak
çocuklara veremediðim umudum
yarýnlara taþýyamadýðým sevdamla çekip gidiyorum iþte
hoþçakal gönlümün nazlýsý, baðrýmýn sýzýsý hoþçakal...
Gidiyorum baþým önümde, gözümde nem
duramam artýk ey aþk, ey sevdiðim
hüzne ve kedere boðulduðum bu þehirde duramam.
hiç bir aný kabul etmiyor beni
bedenim buz gibi soðuk
yüreðim paramparça keder
kýþ kadar soðuk ellerim
ardýmda yoksul bir sevda
ve bana ait ne varsa býrakýp ardýmdan gözü yaþlý
çekip gidiyorum iþte
hoþça kal anlýmýn yazýsý, kaderimin küskünü
hoþçakal...
Bütün yapraklarý dökülmüþ
dallarý kýrýlmýþ bir aðaç gibi hýçkýrarak
ve býrakarak ardýmdan sýrtýmý yasladýðým
çýnar aðacýný yaslý
meçhule giden acýlar yüklü bir gemide
uðuldayan rüzgarlara sarýp sesimi
þarkýlarýn sustuðu, aþklarýn vurulduðu
limanlara gidiyorum sevdiðim
hoþça kal kýrýk sazým, sevdamýn yaralý türküsü
hoþçakal
Bir yýldýz daha kaymadan gözlerimden
sönmeden yüreðimde bir arzu daha
ýssýz bir köþede býrakýp kýrgýn gülüþlerimi
düþlerimi hüzünlü bir fotoðrafa yükleyip
çekip gidiyorum iþte ey aþk, ey sevdiðim...
Bir daha yaðmamalý bu ihanet yaðmurlarý
aðlamamalý bu yürek bir daha
yüreðimdeki acýlarý baþka bir acýyla sarýp
alýp daðlarýn ve yýldýzlarýn gölgesini yanýma
yüzümde kýþ, bakýþlarýmda kar
yorgun akan bir ýrmak misali
kimsesiz sokaklara býrakýp yalnýzlýðýmý
gidiyorum sevdiðim
hoþça kal gecelerimin yýldýzý, karlý daðlarýn yalnýz kýzý,
canýmýn özü, gönlümün gözü yar
hoþça kal...
Bütün borçlarýný ödedim bu sokaklarýn, alacaðýmý aldým
geri dönmez bir mevsimdeyim artýk
duramam ey aþk
bu þehre sýðamam bu hüzünle
yoksa acýlar üþütür beni
kar kavurur anýlarýmý
donar bakýþlarým
üþürüm... üþürüm ey aþk
Sorma nereye, hangi daðýn ardýna?
ne kadar uzaða varýr yolum?
kim yoldaþ olur bana?
dönüp gelir miyim yine bahar geldiðinde?
çiçek açtýðýnda mor daðlar
sorma! ...
Bak akþam
vakit tamam
uzak yýldýzlara gözlerimi
ayýþýðýna sessiz gölgelerimi býrakýp
yazýp gözyaþlarýmý sabah çiðlerine
sazýmdaki hüznü, içimdeki sýzýyý
boynu bükük karanfilimi basarak baðrýma
yüreðimin yangýnýný býrakýp rüzgarlara
çekip gidiyorum buralardan
hoþçakal nazlý çocukluðum, sevdalý gençliðim
baðrýmýn ateþi, kalbimin ahý, mühür gözlü yar
hoþçakal...
hoþçakal...