Durup dururken, Aniden bir kafa atar, kavun; Yüzü gözü ortadan ikiye ayrýlýp, Tanýnmaz hale gelir Arkadaþý karpuz.
Nedeni bilinmez, Delicesine seven iki genç âþýk; Tartýþmaya baþlarlar. Soðumaya yüz tutarken çaylarý. Issýz kalýr, tahta masalarý. Terk ederler birbirlerini. Anýlarý, olur tuz-buz.
Dünyaya yeni gözlerini açan bebeðin çýðýrtmalarý; Sabah selamýný gönderir, Mezardaki ilk gününe alýþmaya çalýþan ölüye. Kurak bir mevsimde kalýr kelimeler, aç-susuz. Farkýnda deðil midir nedir; Birbirlerini yiyen ey insanoðlu; Hepimiz ayný kaderi paylaþýyoruz…
(20 Mart 2012 – 10.Þiir Kitabýmdan)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dursun TOMBUL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.