SİYAHIN, TÜM RENKLERE OLAN HÜKÜMRANLIĞINA DAİR

Dalkavuk Mevsimin,
En olmuþ meyvelerini yemekle meþgul Hazan.
Bu kaçýncýdýr küfür gassemleriyle,
Ortalýðý kasýp kavuruyor hüsran.
Aþk Maðlubiyetimdir,
Vefasýz sevgili uðruna, düþman etti feleði bana.
Eden-bileni de yok, bu yolun sonu nereye.
Tanýdýk bu köþe baþlarýndan ihanet sembolü;
Flu renkler çöküyor omuzlarýma.
Parmaklarý arasýnda boþ vermiþlik sigarasý
Bitip-gitmedi , hayat kadýnýný þuh kahkahasý.
Ne varsa yarýnlara mahsus,
Kýrýk ezik çöp konteynýrýnda miþil miþil uyumakta.
Aðzý dili olmayan çocuksu hevesledir,
Çýrýlçýplak ýslanmaktadýrlar, hýþýmla yaðan yaðmurlarda.
Bu sefer gerçekten, Arap kýzý camdan bakmakta.
Üstüne üstlük çekilecek gibi deðil,
Mýzmýzlýðý tuttu zamanýn.
Arklar týrmanýyor Anýlarýmýn sýrtlarýna.
Eskilere ait kýrýk bir taþ plakta dönüyor küflü notalar,
Küpe misali takýlý kaldý kulaklarýmda.
Duman altý saatler geldi ya, Ýster istemez,
Rüyalarýmýn teslimiyetleri baþlýyor, kabuslara.
Kýrkayaklý düþünceler mi,
Odamýn her tarafýnda ýslýklý keyif turlarýnda... (14.2.2014-10.Þiir Kitabýmdan)

Sosyal Medyada Paylaşın: