İKİNDİ RUBAİLERİ-44

KÜLLENEN ATEÞ

Karanlýða gark olduk, batýnca güneþimiz
Terk-i diyar eyledi yârânýmýz, eþimiz
Nedamet yüreklerde paslý bir hançer gibi
Söndü heyecanýmýz, küllendi ateþimiz

MAVZER

Gönül kapýsý açar dilimizdeki mavzer
Küstahlarý ürkütür elimizdeki mavzer
Ýnancýmýz odur ki þehit ebedî yaþar
Diriye kök söktürür, ölümüzdeki mavzer

MUSA VE FÝRAVUN

Haksýzlýk yerde kalmaz, mislini görür eden
Ruhumuz aç kalýrsa doymak bilir mi beden?
Hak baþlara taç olur, tez unutulur batýl
Musa olmak dururken Firavunlaþmak neden?

MÜLTECÝ DUYGULAR

Ruhumu kemiriyor amansýz kaygýlarým
Kalpten firar ediyor mülteci duygularým
Ya bir daha doðmazsa üzerimize güneþ
Gece uyanýyorum, kaçýyor uykularým

ÜÇTEN DOKUZA

Baharý uðurlarken karþýlarýz güzleri
Uzaðýmýza düþer dünün sýcak izleri
Hoyrat bir el deðince kopar gönül telimiz
Hayat üçten dokuza bir gün boþar bizleri

BÝR NESÝL YETÝÞÝYOR

Kim demiþ fecir yakýn, kim demiþ gün ýþýyor?
Ceddiyle baðý kopmuþ bir nesil yetiþiyor
Nerede elif gibi o dik, onurlu duruþ?
Mülayimleþiyoruz, öfkemiz yatýþýyor

M. NÝHAT MALKOÇ


Sosyal Medyada Paylaşın: