HAZAN KARASI

sen ve ben

iki ucunu bir araya getiremediðimiz aþk
ben hep geç kaldým sana
sen hep erken geldin bana
oysa aþk deðilmiy di beklemek
þimdi boþ bir istasyonda bekliyorum seni
mevsimlerden gidiþinin ertesi

zemheri yüreðim
dona çeken ellerimin ayazýnda üþüyorum
þarapçý amca köþede izliyor beni
ver bir fýrt da ben çekeyim diyemiyorum

hayatýn kokuþmuþ kaldýrýmlarýnda seni aramak ta varmýþ
kader hiç mi gülmez bir kuluna
zamansýz mevsim yaþýyor yüreðim
yine gözlerimi sular bastý
bilirsin boðulmaktan çok korkarým ben
daha dün gibi bana aþk þarkýlarý söylediðin o gün

beynimde ucu kopuk sorular
neredeyim ben kimim
kimliðim adresim sendin be sevgili
kimliksiz bir bedeni taþýyorum

iþte yanaþýyor bindiðin tren istasyona
içimde yýllarýn hazan karasý
hoþ geldin mi demeliyim
yoksa hoþ gittin mi
sahi sevgili sen ne güzel gittin
beni ne güzel mahvettin
þimdi eserinle gurur duy

gel ve topla sen kýrýklarýmý
hadi
trenim kalkmadan
umutlarýmdan öp beni
Sosyal Medyada Paylaşın: