YORGUN GEMİ
Bulutlardan topraða damlasý yaðmur gibi
Düþtüðünde Ozan’ýn yýldýzlarý sönecek
Sýçrayarak yüzüne bastýðý çamur gibi
Dua edip kimisi arkasýný dönecek
Hüzünlere boðulup kederli aynalarda
Ýhanet edenlerin gülmeyecek yüzleri
Donuk kirpikleriyle bakýþlar semalarda
Þu beþer-i âlemden silinecek izleri
Ne mutlu ozan sana dikenliyse yollarýn
Öz su alýn terinden al lale bahçesinde
Uðultusu duyulur sonbaharsa hallarýn
Kývanç dolu geçmiþin yolculuk öncesinde
Sýðýnacak liman yok! Nede derdine em’i
Düþsel yalan dünyanýn kýymeti kaderinde
Çatýrdayan gövdesi su alan yorgun gemi
Kim bilir kaçýncý kez sevdasý seferinde
Ozan etmez teselli, atar köze kendini
Elem dolu naðmeler dökülür dillerinden
Demlenir alevlerde aþar iken bendini
Yükselir göðe ruhu tortusu küllerinden
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.