FERÝÞTAH - I
Seslerin harmaný, kaldýrýlýrken;
Her makamdan ayrý renk peydah olur!
Hüzzamdan bir nefes aldýrýlýrken;
Gönülden yükselen, bin bir ah olur…
Neyzenin neyinde, çok yanýk bir ses!
Sorarsýn nereden, çýkar bu nefes?
Sabadan aþýðýn; “es, baðrýna es!”
Ýhvanýn dilinde bin eyvah olur…
Bir hicaz taksimle, tüm gönlün doyar!
Segâha hiç girme, ruhunu soyar!
Uþþaka haber sal, nasýl haz duyar!
Duyanýn dilinde, ahu vah olur…
Bir hüseyni naðme, dinlesem eðer;
Her mevsim kýrlarda gezmeye deðer!
Gönülden kim geçse, boynunu eðer;
Ka/le alýnmazsa, çok günah olur…
Rastladý mý udi, tellerde rast/a;
Ýner dinleyenler, durmaz terasta!
Þifa bulur herkes, kalmaz ki hasta;
Hepsinin dilinde, “Bismillah” olur…
Titretir kemani, telleri, yayý!
Öyle bir çeker ki, sarsar dünyayý!
Gâh günü gösterir, gâh dolunayý!
Hayran nazarýnda, “feriþtah” olur…
Karaman-2020/12
Halil Þakir Taþçýoðlu
Ayaktakiler: saðdan 3.Halil Þakir Taþçýoðlu
TDK:
Feriþtah: en iyi, en üstün, klâs…
Peydah: ortaya çýkmak, belirmek…
Ýhvan: sadýk arkadaþlar, dostlar…
Lahuti: ilahi…
Gün: güneþ…
Dolunay: mehtap…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.