Sair!

Kýyametler kopar ince yerinden
Her gün farklý þiirler hep sana dair
Ýnce yerinden tutarým kadehleri
Senin dudaklarýndan içmek seni

Saçlarýn daðlardan kopup gelen nehir
Gözlerin kadýn, güneþ doðmaktan utanýr
Bu yüzden her sabah böyle sancýsý tutar
Bir tek sözün bile okyanustur beni yutar

Tertemiz bir sayfadýr sanki tenin
Karalanmayý bekler gibi
Hiçbir el dokunmasýn bu beyazlýða
Kopmasýn kýyamet ince yerinden

Tutuyorum karanlýðýn sanki belinden
Herkes farklý bir sen, farklý bir beden
Olmayan yollar bile ayak izinden bahseder
Duvarlar dile gelmiþ, aðlamaktan beterler

Kaþlarýn geceyle dolaþan hilal
Sanki kulaklarýmda ezan okur Bilal
O’na çaðýrýr beni, ben sana gelirim
Farkeder mi sendende ona giderim

Eline aldýðýn hangi günah varsa
Ver bana, cennet ayaklarýmýn altýnda
Bari rüyalarda alayým bütün bekarati
Senelerce seviþsem kirletemem ben seni

Yüzün avuçlarýmda kaybolacak kadar
Yüzünde kaybolacak kadar kainat
Boyutsuzluðun boyutlarý bir hayli þaþkýn
Aþkýn bile hayalidir aþkýn...

Göðsüne doðru yaslasam þu aklýmý
Sarsan bana bu ýrmaðýn kollarýný
Bacaklarýna doðru götürsem ellerimi
Yükselsem öylece gökyüzüne bari

Senden ýþýk alsa gün bir renge bürünse
Gözlerinde ne zaman þu gökyüzü görünse
Ne kadar nefret etsende nafile
Uzaklaþtýkça yakýnlaþýrsýn bende sahile

Üstündeki entari, dile gelen çýplak sesin
Çýrýlçýplak tenin, çýrýlçýplak sözün
O kadar soynmuþsun ki ne giysen gözükecek
Tenin uzaklaþtýkça gözlerimde büyüyecek

Yani ne mekan anlar ne de zaman çözebilir
Baþkadýr dili aþkýn ya da bu ayrýlýðýn
Hep zýttýný çaðrýþtýrýr bende herþey
Diyorum ki bu nefret ne acayip birþey

Sen böyle güzelsin, dokunulmazlýðýn
Gönlümün saltanatýna evvela hakim
Onlar artýk yerime diyor, neden sevmedin
Ne kadar þakacý bütün kelimeler...

Þakasý olur mu bütün bu hakaretlerin
Tek tek içimi giydim bütün kelimeleri
Tek tek soyundum karþýnda benliðimi
Böylelikle elde ettim iþte senliðimi

Neyse...
Artýk Neyse...
Ýþe yaramaz
Hiçbir kelime.

Düþüyorsun düþünceden
Gökyüzüne doðru
Sanki dünya tersine dönmüþ...
Sosyal Medyada Paylaşın: