Sarı tohum
Kendime bakarken aynada kalemle çizdim yalnýzlýðý
yarý yolda baþý koptu takvimlerin
Kekeme anýlarda acýsý dinmiþ sessizliðin kurþun yalnýzlýðý
kiminin umutlarýnda dün yarýmý seviþmeler
kopuyor aðaçlardan siyah saçlý insanlar
sýzýlar söðüt yapraklarýna sarýlý mor
avunuyorum iþte
ne anlatýyor çocuk gibi baðrýma yaslanan suretler
Yaþamýn sýrtýnda su kýrýðý izler
ve yavrusu ölmüþ kuþ saatleri
en uzaklara sesimin
Hüzün taþýyan bahçelerde unutuyorum elbisemi
yoksul coþkularýn türkülerinde geceye daðýlan çocukluðum
Evet,evet tanýyacaksýnýz beni
bu ara deniz yalnýz susuyor
gözleri ýslak þehre
Bahar kanatlarýný kýran sabýr
uçurtmam küçük bir kýzýn sevdasýna yýrtýlýr
düþ araken mevsim uðuldar
yangýnlar sokaðýna ölüp dirilen
sonra diyorum
zaman hikayeler topladýkça durur yokuþlarda..
Korkuyorum
terkediliþlerle tanýþmaya
tutuþuyor fýrtýnaya sessizce yeni nehirler
gecede sarý tohum.
herþey birbirine düþtükçe
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.