Doldur doldur sun ey mehveþ, lâl lebinden peymânemi, Bir katre de iþvenden kat, gülþen eyle meyhânemi. Gözlerinde nûr-u fecr’le, ellerinde devâ-i aþk, Gel de þâd et teþrifinle, þu hâtýr-ý virânemi.
Þiirlerle, þarkýlarla, mecnûn gönül yana yana, Kalem âciz, dil lâl olur, duyuramam o cânâna. Neyleyim ki sesim ermez, figaným hiç varmaz sana; Seher vakti bülbüllerden dinle benim terânemi...
Ömrüme dol, leylin âteþ, mahmûr bakan sabâhýnla, Yanar gönlüm, bakma öyle, gülgûn çeþm-i siyâhýnla. Lutfedip bir nazar eyle, o âteþîn nigâhýnla, Seyret þem’i ruhsârýnda dönüp yanan pervânemi...
Kýzýl zülfün, al ruhsarda, iþve iþve gelmiþ dile, Bir çiçek ki, benzetemem misk bû’yunu hattâ güle. Her teþrifin arasý hep tahassürle geçse bile, Þükür Rabbim, nasip ettin, bana yâr-i þâhânemi...