TATLI VE HUYSUZ KADIN...

Düþler saðanak öncesi.
Düþler kesif bir sessizliðe delalet
Düþler aslýnda ölümün öncesi
Üstelik prangalar vurulmamýþ henüz benliðime
Sözcükler yaftasý olmayan
Hayat daha tatlý
Ýçimdeki sarkaç ne heybetli ne sýradan
Þiirler okuyor öðretmenim
Elbet
Eli þakaðýnda
Elbet tanýdýðým ve sevmelere doyamadýðým
Ýlk yabancý o,
Tatlý ve huysuz kadýn.

Reþit olmamýþ bir yük
Öngörüsü ömrün elbet adýmladýðým okul bahçesi
Ve elinde tülbent beni bekliyor zil çalmadan
Geçmeliyim sýrama:
Ne yani, terlemek ve yorulmak suç mu?

Ýlahi þarkýlar yok teybin kayýtlarýnda
Ama Ýlahi Adalet görev baþýnda
En sevdiðim Allah’ým ve annem
Bir de o yabancý ki çoktan
Alýþmaya baþladým.
Siyah saçlý ve siyah koyu gözlü
Yorgun ve telaþlý çok sevecen
Bazense hýrçýn ne zamanki gürültü çaðlasa sýnýfta
Baðýran ve aðlayan:
Basýp da baðrýma öðretmenimi
Saçlarýný okþamak geçer illa içimden
Ne zamanki görsem akan yaþýný
Daha neler neler geçer
Hele ki baþýmý okþayýp o gün
Bir de kýzým, demiþse
Hemen not aldýðým okul defterim
Kimsenin görmediði bir sayfada uçuþan balonlar
Bir elim annemde bir elimi öðretmenim tutarken…

Ne þiddet ne hiddet
Deðil düþünmek aklýma dahi gelmezken
Tüm soytarý yaramazlar sýnýfýn da aðasý hani
Bazen terlediðim
Bazen turladýðým
Bazense takatimin tükendiði
Elbet kimse üzemez caným öðretmenimi.
Dile kolay beþ sene yaný baþýmda
Alfabeyi öðreten ve ilk hediyem ondan
Adý yabancý deðil hem
Baþýmýn tacý, karanlýðý delen
Bakýþlarý ve gür sesi
Oysaki çökkün omuzlarý
Ve onun son sýnýfý ve son senesi
Aðdalý deðil de sözcükler
Ayan beyan sevmelere doyamayan.

Derken seneler sonra haberini aldýðým
Evinin önünden geçerken
Bakmaya dahi kýyamadýðým penceresi
En çok da ölü sardunyalar ve kuru toprak
Iþýðý da yanmýyor artýk hayatýmdaki ilk yabancýnýn
Ama yerlisi artýk ömrümün
Onu özlemekmiþ meðer ölüm ve çözülmeyen düðüm:
O da gitti diðerleri gibi
Gitmelerin meali imiþ meðer yazýlmayan þiirler
En çok andýðým kokusu ve rüyalarýmda eþlik eden
Duasý içimdeki çocuðun hala da saklý umudu
Ýyi insanlardan
Yavrum, demesini nasýl da özledim ben
Bilemedim iþte dinlediðimiz o son Ýstiklal Marþýný
Yeniden duyabilseydim keþke sesinden
Baþýmda rüzgâr içimde Huda saklý
Arkamda daðým ömrüm ve yüreðim
Benim tek kývancým
Daha çok sevmeliydim belki de
Kendime yakýn bir düþte
Kaybolmadýðýmý görmek bile müthiþ
Arapsaçýna dönen hayallerim
Artýk hangi deli attýysa o taþý kuyuya
Lakin çýkarma niyetinde deðilim
Belki de atlamak o taþýn ardýndan
Hani olur da sevdiðim kim varsa yitip giden
Tutarým elini baktýðým o son
Pencereden
Bana armaðan çiçekler
Solsa bile benle yaþayan her biri…

Sosyal Medyada Paylaşın: