BİR AVUÇ GÜL YAPRAĞI...

Gardým ilham ve saðanak.
Tutacaðým bir avuç nemli gül yapraðý
Az evvel döktüm yaþlarýmý ve yapraklarýmý
Dökülüverdim usul usul topraðýn avucuna
Yanan bir ýþýktan ötesi
Ýman gücüme delalettir kimsesizliðin teknesi
Haznesinde umut barýndýran kelam
Devasa bir saðanak kadar kendine yaðan
Düþler meclisi
Yoksa Mebussan Meclisi miydi fýtratýmdaki yangýn?
En çok da d/okunulmazlýðým
Hele ki içine hapsolduðum o su küresi…

Bir adým ileri üç adýmda tükenen ismim
Yaldýzlý bir gökyüzü ne de olsa
Evrenin son fanisi
Elbet ýþýldayan mevsim
Ýçime yaðan her katresi hüznün
Güldüðüme bakma sen, azizim.
Tutuþan kalem
Fendi mi yendi saklandýðým kale’nin
Hani fethedildiði bilmem kaçýncý asýrda
Sýnandýðým kadar sýrlarýma müptela þiirlerim.

Kavisli bir yol keyfini sürdüðüm zulmün
Hükmedilen derviþ misali
Þiirin koçaný bahþedilen titizlikle
Yandýðým kadar da yazgýma yazgýn
Yayýn üstünde serili bir ok
Ne menfaat bildim hayatý ne fermaným
Sonlanýr bir gece vakti.

Kaykýldýðým zeminde ýslýklayan heceler
Kalp gözüme sadýk bir neferim ne de olsa
Ýndinde göðün konuþlu bir isyaným
Kendine kýzgýn
En çok yetemediðim evren
Rükûa vardýðým her günden serilen kilim
Ýklimsiz yüreðin de ikilem yüklü mevcudiyeti
Arsýz bir gün devinen
Gün yüzüne meyyal gecenin feri
Soluk yüzümde ýþýyan bir hale gibi
Derdimin dermaný da nerede saklý ise hani.

Konuþlandým zamanlý zamansýz aþka, azizim
Sanmak ki; dualarým kimsesiz ve kimliksiz
Sürtüþen mantýk ve duygu silsilesi
Feraha çýkmaksa bir ara
Feryadýma aþiyan zeminde hürmetle devindiðim
Devrilse de kalem düþüp de ikileme
Kalesi aþkýn sancaðýna haiz bir devinim
Solan hecelerinde yaþamaksa bilinmezin
Elbet þakaðýndan vurulur þafak
Attýðým adýmlarda yaslý bir zemin
Kölesi olmak yüreðin yerli yersiz
Devrilen ruhuma da kimseler ket vuramaz durduk yere.

Sosyal Medyada Paylaşın: