Yurttaþlýk bitti Ata’m, þimdi hâinlik moda…
Öyle bir hâle geldik, Türk’üm demek çok ayýp!
Bir Ergenekon vardý, yere çalýndý o da!
Her yeri arar olduk, koyduðun millet kayýp...
N’olur kalk ta bir söyle; kimle kurdun devleti?
Bu devleti kurarken, yok muydu Türk milleti?
Hiç kimse takmaz oldu, lâik cumhuriyeti!
Meclise sorar olduk, birileri var sayýp...
Hep, Ermeni’yiz diye baðýrdýk çýkýp yola!
Nesebimiz ne idi? Acep neslimiz n’ola?
Düþmaný saldýk Türk’ü doldurduk karakola;
Plânlar kurar olduk, papazý adam sayýp...
Verdiðin millî ruhu; saçtýk, savdýk, tükettik!
Dediðin asil kaný, damarlardan yok ettik…
Nasýl paklanýr bilmem, eserine çok ettik!
Akýllar sorar olduk, arada bir yoklayýp...
Sen gittin gideli biz, bulamadýk bir önder…
Gör de ’makûs talihi’ bir daha geri dönder!
Ya çizmeni giy de gel, ya da birini gönder!
Ayakta uyur olduk, uyandýrsýn toplayýp...
Antalya-2009/01
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.