TOMBUL YANAKLI

Seni sevmeseydim boynunu koparmak isterdim.
O anda ne morarmýþ gözünü ne de parçalanmýþ dudaðýný görüyordum.
Beni sevmiyorsun !
Bana acýyorsun.




Uzanýp kadýnýn yarasýz yanaðýný öptü,
saçýný kokladý,
teninde kalan sarhoþ parfümün kokusunu içine çekti.
Kulaðýna Gülümseyerek, "Belki" diye fýsýldadý.


Bütün mücadelesine raðmen gözleri dolmuþtu.
Hiçbir þeysiz, hiç kimsesiz býraktýðýný hissediyordu.
Korku, içinde bir balon gibi þiþiyordu.
O kadar uzun zaman yalnýz kalmýþtý ve bu öylesine acý veriyordu ki.


Sözcükler de gözyaþlarý gibi istemeye istemeye çýktý aðzýndan.
"O...o.........kadar korkuyorum ki."
Bembeyaz bir örtü üzerine kapkara.
Dýþarýda rüzgâr öbek öbek kar yýðmýþtý.


Sol kolunda on sekiz saattir bir serum varsa da onu düþünüyordu.
O kadar çok þey kaybettikten sonra, bu isteyecek o kadar az bir þeydi ki.
Ev bomboþ ve çok büyük geliyordu þimdi.
Yalnýzlýk hissediyordu ve bundan sonra hep yalnýz olacaðý düþüncesiyle ürperdi.

Eski oyuncak ayýsýna sarýlmýþ yatýyordu,
Gece lambasýnýn soluk ýþýðý,
o deðerli,
o masum yüzü ancak sýyýrýyordu.
Tombul yanaðýna düþen uzun kirpikleri uyku yüklüydü.
Sonra gözden kayboldu.

Bacaklarýnýn ve sýrtýnýn adaleleri alev alev yanýyordu.
Soðuk hava ciðerlerini iðnelercesine delmekteydi.
Tabancasýný çekiyordu.
Yere düþerken bir ara karlý bir gökyüzü parçasý gördü,
sonra

Sessizlik. Rüzgâr. Aðaçlarýn uðultusu.Karanlýk.Sis


Hayýr.


Ölmüþ olsaydý kalbi böyle çarpmazdý.
Kolu iþe yaramaz bir halde yanýna düþtü.
Bir adým daha geriledi.
Gölgesinin üstüne düþtüðünü hayal etti.


Hakkari Çukurca 30
Sosyal Medyada Paylaşın: