DIZZZO SEVGİLİM

Kasayý çýkartýp masanýn üstüne koydu.
Kilitliydi.
Anahtarlarýn yanýndaki küçük çaký ile kilidini açmayý denedi. Olmadý.
.
.


Mutfaða giderek orada bulduðu bir tornavida ile kilidi zorladý.
Yine açamadý.
Odanýn sessizliði içinde karþý taraftaki telefonun çaldýðý duyuluyordu.
«Neymiþ o?»
.
.

«Para peþinde koþuyor deðil mi?«
«Gizlice niþanlýmýn  evine girdim»
«Olamaz!»
odasýndaki dolabýnda bulduðum bir kasayý aldým»
Gözlerini kapatmýþtý.
.
.



«Kasayý eve getirdim ve kapaðýný kýrdým»
O kasayý kýrarken sen de orada miydin?
Bunlarýn kasadan çýktýðýna emin misin?
«Pekâlâ,» dedi.
.
.

«Belki de ilk baþta onu çeken para olmuþtu.»
Zorla gülümsedi,
«Hayatýmda ilk defa paran olduðu için teþekkür borçluyum sana.»
.
.

Þimdi bir oturma odasýna girmiþti.
Kadife koltuklarýn kollarý aþýnmýþtý.
Pencerelerdeki perdeler kapalýydý.
Çerçeveli resimlerin kenarlarýnda çeþitli vesikalýk  iliþtirilmiþti.
.
.

Sansar hep gülümsüyordu.
Hep para için, senin o kýymetli paran için, deðil mi?
Ýþte budur senin zihninden geçen!
Siz kimsiniz, kuzum?
.
.


Siz ne karýþýyorsunuz bu iþe?
Bu zevki tatmadým henüz.
O zaman lütfen bana burada ne aradýðýnýzý söyler misiniz?
Uzun bir hikâye bu.
.
.
Polisin ne dediðini duydunuz...
«Bir hýrsýzmýþ!»
.
.

Yani sizden hoþlanmadýðýmý mý söylemek istiyorsunuz?
Hayýr, doðru deðil bu.
Niyetlerinizden bir an bile kuþkulanmadým.
Ona karþý bir gençlik heyecaný gösterdiniz...
.
.


Fakat çabalarýnýz bana çok acý verecek yollara yönelmiþti.
«Niþanlýnýn intihar etmediðine inanmayý istemez miydim sanýyorsunuz?»
«intihar etmedi!»
.
.

Gülümseyerek niþanlýsýna baktý.
Kýz güldü.
Bir dakika sonra kýz adamýn yanýna geldi.
.
.
«Hayrola, yüzümde birþey mi var?» diye sordu.
«Ne?»
«Bakýyordun da.»
«Yoo, hayýr, hayýr.
Birþey içmek ister miydin?»
«Evet.»
.
.

.........Hakkari Çukurca 30
Sosyal Medyada Paylaşın: