PARANOYA

Pencerede gün batmasýna raðmen, ýþýklarý yakmadý.
Kafasýnda hiçbir þey düþünmeden uzun bir süre ayakta dikilerek,
cinayet mahallini yalnýz baþýna gezmek, hayatta olanlarýn seslerinden ve hareketlerinden uzak durdu.


Ceset gibi düþünmek, davranmak zorunda idi.
Ensesindeki saçlarýn diken diken olduðunu hissetti.
Katilin ayak izlerini takip ederken sanki hava aðýrlaþýyordu.
Artýk ensesindeki saçlar iyice dikilmiþti.
Odada neyle karþýlaþacaðýný biliyordu ?

Buna hazýrlýklý olduðunu sanýyordu.
Oysa ýþýðý yaktýðýnda,
týpký bu odayý ilk gördüðündeki gibi,
dehþet bir kez daha sardý çevresini.

Kan þimdi artýk iki günden de eskiydi.
Zaman birden ürkütücü bir hýzla ilerlemeye baþladý.
Kan nerede? diye seslendi Baþkomiser...
Kargaþa fýrtýna gibi geliþti, þiddetini arttýrarak.

Üstdudaðýnda tomurcuklanan ter damlalarýna bakýnca,
yeniden kendine geldiðinde,
affedersiniz Baþkomiser’im...
Cinayetin iþlendiði günü hatýrladým.

Sonra, nemli bir temmuz gecesi, cinayetler sona erdi..
Ardýndan, eline otopsi raporunu aldý.
Ýki kez üst üste okudu.
Yeniden cinayet mahalli fotoðrafýna baktý.


Çýðlýk atan duvarlarý dinledi.
Sükunet cinayetin aslý idi.
Kendine sarýldý.
Cesetden beklenti içindeydi.

Asansörden inip koridora doðru ilerlerken gülüyordu.
Kendisi ile þakalaþtý.
Gerginlikten uzak, rahat kahkahalarýydý.
Oyuna böyle devam etmek kimsenin incinmeyeceðini biliyordu.


Çöp tenekesi kâðýttan uçaklarla doluydu.
Saplantýlý olmaya baþladým galiba, hepsi bu.
Galiba biraz yorgunum dedi derin bir soluk alarak.
Sigara paketini sol cebine koydu, her zaman býraktýðý yere.


Emin misin ?
Hepsi bu kadar mý?
Baþka bir þey yok mu?
Herhangi bir yardýma ihtiyacým yok, teþekkürler !
Haykýrýþlarý taddým,cezalarýmý çektim.
Çatalýný býraktý ve önündeki yarý yenmiþ yemeðine baktý.


Müzik yükseldi ve yýkýcý dalgalar gibi üzerinden aþtý.
Duvara sýrtýný verdi müzik.
Yüzünü avuçlarýna gömdü.
Baþlangýçta, hiç ses çýkmadý.


Sarsýlarak uyandýðýnda, kendini karanlýkta buldu.
Yüreði hýzla atýyordu,
gömleði terden sýrýlsýklamdý.
Bir gürültü mü?
Kýrýlan bu cam,
bir ayak sesi miydi?
Onu böylesine derin bir uykudan sarsarak uyandýran neydi?

Bu ezici korku duygusunu tetikleyecek hiçbir þey yoktu.
Elbiselerini çýkarýyor.
El ve ayak bileklerindeki teri kokluyor.
Tatminsiz ve öfkeli olacaktýr.


Ama þimdiye kadar o,
ritüeli hep tamamladý.
Bu, karþýlaþabileceðimiz katil tiplerinin en kötüsü,
O sakince oturmuþ,
bir sonraki avýna çýkmayý beklerken,
bizler dilimiz dýþarýda,
onu arayacaðýz.





Sosyal Medyada Paylaşın: