Vaktidir

Hasretin nefesimi titreten kýþ ayazý
Ýsminle baþlamayan kelimeler üþüyor
Sularda yansýyorken alnýmdaki bu yazý
Yazgýmýn kýyýsýna yýldýrýmlar düþüyor

Kim bilir hangi vakit koparým bu bedenden
Seni benden ayýran dünya denen nedenden

Aðaran her yeni gün ölümlere gebeyken
Uykularým kýlýnmaz, kazaya kalýr gülüm
Kýrýlan hayallerim düþlere galebeyken
Uzayan gölgelerle, yeniden yanar külüm

Karanlýðýn içinde sarar bir efkâr beni
Diyar diyar alemi, gezdirirsin yâr beni

Gurubun kýzýl rengi yansýrken yanaðýnda
Uðuldayan rüzgârlar ömrümün figanýdýr
Bu can sana fedadýr hayatýn sunaðýnda
Derim ki derdin bana aþkýnýn niþanýdýr

Tutuþtu kâðýt kalem, söz yandý, hece yandý.
Karardý gündüzlerim, nihayet gece yandý…

Ey canýma kast eden neþeler neþidesi!
Bu aþkýn ateþinden daha kýzgýn har mý var…
Ey sadrýmýn süruru, gözlerimin didesi!
Yollarýn sürgün yerim, bana baþka yâr mý var…

Saydým ki koca ömür geçmiþ gurbet elinde
Var say ki sen de beni, var olayým elinde…

Erol URAZ 03.11.2020 Kýrklareli




Sosyal Medyada Paylaşın: