DENİZKIZI MENEKŞEM

DENÝZKIZI MENEKÞEM

Ne zaman yaz bitimi mevsimi gelse,
Aklýma hep Ayvalýk düþer…
Yüreðim baðbozumuna uðrar umarsýz.
Yapraklarým savrulur, uçuþur kumsallarda
Ege’nin sularýnda gemilerim batar...
Uzakta bir adada Yorgo buzuki çalar
Coþar þen gönüller ve kýrýlýr çanaklar.
Sanki bir benim mahzun, bir benim yalnýz
Benim hüzün daðlarýyla örülüdür her yaným
Ýþte bu mevsimde, ben hep böyleyim;
Ne edeyim?

Bakakalýrým güneþin battýðý yere.
Vapurlar dolar, vapurlar boþalýr iskelelerde
Umutla beklerim ben onu, bir gün dönecek diye
Soramam utanýrým, yitirdim diyemem gülümü
Bir haber umarým martýlardan, dalgalardan
Nerede benim deniz gözlüm, denizkýzý menekþem?
Bir haber, bir adres verin bana derim:
Gideyim…

Sosyal Medyada Paylaşın: