Bir kucak karanfil gibi alsam seni kollarýma, Göðsüme bastýrsam; O hüzün dolu karanfil kokun soluklarýma dolsa, Senden baþka hiçbir þey görmeyen gözlerimde Tüm ufkum, Saçlarýnca kýpkýzýl olsa
Bir demet gül gibi kucaklasam seni, Yüreðime soksam; Dikenlerin yýrtsýn yüreðimi varsýn; Ýlâcý o yaralarýn Gül yapraðý dudaklarýn...
Bir manolya gibi Ýncitmekten korkarak seni karþýmda tutsam, Seyretsem doya doya, Sana bir kez daha âþýk olsam.
Ve seninle gelen ilkbaharlarýmýn çayýrlarýnda yuvarlansam, Papatyalar gibi dolsan aþkýma; Aþkým, papatyalar kadar beyaz, lekesiz olsa, Ve gelincikler gibi dolsan düþlerime; Aþk coþsa düþlerimde, Düþlerim, gelincikler gibi kýzarsa, kýzarsa...
(09/08/2007) Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.