KUCAK DOLUSU HÜZÜNLERİMİ SUNDUM GECEYE

Gözlerinde umut avuçlarýnda karanfil
Parmaklarýna lavanta kokusu sinmiþ
Oysa ben çýnar aðacýyým...
Kuþlarýn sýðýnma eviyim yani!
Mavi düþlerin hayalini kurmayalý,
çok zaman oldu.
Ceplerimi týka basa umut doldurmuþ,
uzak yol yolcusuyum þimdi.
Kucak dolusu hüzünlerimi sundum,
geceye ve denizin dibindeki balýklara.
Okunmasý gereken kitap gibi
okudum geceyi, ibadet havasýnda.
Hangi dine indi bilmiyorum.
Dinlere de inanmýyorum artýk.
Ülkesinde kaçmak zorunda kalan,
savaþ maðduru gibi,
anayasanýza da inanmýyorum.
Þimdi;
Koronadan korunmanýn derdine düþmüþüm
Yalnýzlýðýmda þarapla deðil,
kederimle sarhoþ oluyorum.

28 Ekim 2020
Hüseyin Taþdemir












Sosyal Medyada Paylaşın: