İSTANBUL AKŞAMLARI
Güneþ toplarken eteklerini,
Bir telaþ, bir telaþ sokaklarda.
Gemi çýðlýklarý,
Motor homurtularý,
Yuvasýna geç kalmýþ kuþ çýrpýnýþlarý
Ve rýhtýmdan boþalan insan yýðýnlarý,
Ýþte,
iþte böyle baþlýyor Ýstanbul akþamlarý.
El-ayak çekilmeden,
Renkler kayboluyor önce birer birer,
Bakýr kýzýlýna dönüþüyor bütün tonlar.
Piyerloti dedir artýk ehl-i keyifler,
Altýn boynuzu izler meraklý gözler.
Ýlkin parklar,
Sonra caddeler ve sokaklar boþalýr.
Derken ortaya çýkar akþamcýlar.
Kuytu köþelerde tenekelerde yanar ateþler,
Açýlýr ucuz þaraplar.
Sanki kýrk yýllýk ahbapdýrlar,
Baþlar koyu bir sohbet,
Hepsinde dert dert dert...
Anlarsýn farklý olsa da hikayeler
Hepsi birer koca yürektirler.
Önemi yok,
Hor görse de ehl-i keyifler
En az onlar kadar gerçekler.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.