BAZEN

bazen, geçsin dersinde geçmez zaman.
Ýnat etmiþtir akreple yelkovan,
salýnýr kara tren gibi gelmez bir türlü.
Ve bazen koparmak istersin tüm takvimi
ama kopmaz bir yaprak bile.
Þarkýlar anlamýný yitirmiþ, nameler þeþ beþtir.
Bir aþaðý bir yukarý koþar adýmlarýn
birisini görürsün de aslýnda birisi deðildir o
iki cümle sonra tükenir her paylaþýmýn
yine yalnýzsýndýr kalabalýklar ortasýnda
adýmlara kuvvet bir aþaðý bir yukarý
uzanýrsýn bir köþeye ve kalkarsýn yine aniden
konuþmak istersin kimse yoksa duvarlarla
aynaya bakarsýn þekilden þekle sokarsýn yüzünü
acaba dersin?
Sonra yine bakarsýn bakarsýn beðenmezsin kendini
bir çay demlersin, uzun uzun oturup içmek için
hevesin geçiverir daha o demini almadan.
Dolabý karýþtýrýrsýn beðenmezsin hiç bir þeyi
yine sokaða atarsýn kendini,
kalabalýklar içinde kaybolmak istersin.
Ama yalnýzsýndýr iþte çarptýðýn insanlar insan deðildir
anlarsýn, yürek yüreðe kaynamalý.
Ýçin acýr, tarifi yoktur bunun...
Uzak eller düþünürsün yol yol
farkýnda bile olmadan bir sigara yakarsýn,
sonra bir daha bir daha ve yine bir daha.
Sabaha çok vardýr, sigaran da sabrýn da bitmiþtir.
Gece yorgun, sen yorgun
duvarlar çöker üstüne
bazen iþte böyle bir þey insan.
Sosyal Medyada Paylaşın: