ÇOCUKLUĞUMU SORUYORSUN

Çocukluðumu soruyorsun,
Ben hiç çocuk olmadým ki.
Daha yürürken baþladý kavgalarým,
Yeni sürülmüþ anýzlý tarla ilk hatýrladýðým.
Bir mavi plastik ibrik, bir de yalýn ayaðým.
Yarýsý döküldü diye suyun,
Anýzlarýn kanattýðý yalýn ayaðýma aðlayamadým.
Hep adamdým ben,
Keçinin, koyunun peþinde,
Ýlkokul dört bile deðildi ormana ilk tomruða gittiðimde.

Çocukluðumu soruyorsun,
Yokladým da hafýzamý ben hep okulu sevmiþim,
Yaþayabildiðim kýrýk dökük çocukluk anýlarýmda
Yalnýz okul, sýralar ve teneffüs aralarý var.
Nasýl utanmýþtým ilk hafta sonlarý çalýþmaya baþladýðýmda!
Kýz arkadaþlarým görmüþtü baskül kantarýn ardýnda.
Ama biliyor musun hiç aðlamadým ben kendi yarama.
Salya sümük görülmüþ sem bir yerlerde
Bil ki mezar baþýnda ya da bir baþkasýnýn acýsýndadýr.
Bir tek oyuncaðým oldu bildiðim,
Kandýrmak amaçlý yaz tatilini köyde geçirmem için,
O da unutuldu bir akraba evinde…

Çocukluðumu soruyorsun,
Hatýrladýðým yokluk ve yoksulluktu bütünüyle.
Öyle alýþmýþtým ki sefalete,
Yeni bir elbise giymemek için utancýmdan
Aðladýðým günler geldi gözümün önüne.
Biliyor musun,
Yeni yetme delikanlýlýðýmda kahvehanelerde
Polis bile kimlik sormadý bir kere,
Öyle çabuk büyümüþüm ki olgun adam olmuþum
On beþimde.
Geçen gün þaka yaptým da okulda,
Çocuk gibisin dedi bir hoca kaç kere!
Þeytan dedi ki tutup saçýndan çal þunu yere....
Ama ne bilsin, yaþayamadýðým çocukluðum
Kalmýþ yüreðimde...
Sosyal Medyada Paylaşın: