Kývýlcýmýndan doðan her telaþýn kayýp çocuklarýyýz...
Ki, Dudaklarý uykulu bir kadýndý suskunluðum Çýðlýðýnda uzun karanlýk ve Gecikmiþ zaman
Gözlerimin terinde kýzgýn kýrmýzýnýn kanatlý sevinci Ve Kýyamet eziliþi þehrin ürperen karanlýðýna kavuþumudur içim Zaman tenime yaðmur taþýdýðýnda denizini gören eteði vardý þehrin Ihlamur kokulu sokaklarý sonra Üþüyüp aðaca sarýldýðýmda
Ruhuma pencereler açan yorgunluðun soluðundan düþüyor derin sessizlik Ayaz yiyor baþým Tutuk dilim Daðlara küskünlüðüm Kendimi kendi sesimde dinliyorum Bilhassa uzak þehirleri dilimin açlýðýna..
Iþýk ve gölge arasýndaki resimlerin bölünmez iklimiyim Kýsýk lambalarýn düþ oðuþturan uçurumunu tutuyor bir elim Az önce yaylanan kalabalýðýn çöl yalnýzlýðýna çýnlýyor adýmlarým Yürüyorum Uyuduðumu kimse bilmiyor Durup durup alnýma çarpan rüzgar Benden önce ölüyor Yanyana düþüyoruz Bir çukurda iki çiçek misali
....
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Tesbih- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.