Umudu tükenmiþ çocuk gülüþleri! Failli meçhul bir ceset gibi tedirgin bakýyor gözleri... Suya hasret toprak gibi, kurumuþ yürekleri. Bakýnca kaným donuyor, anlamýný yitiriyor dünya... Halký tarafýnda yalnýz býrakýlan, Musa gibi, asabiyim yine. Üstelik bir kimliðim bile yok Az bilinen bir mahkeme dosyasýnda geçiyor adým. Özgür dünya þiariyla anýlýyorum, sorgucular tarafýnda. Belleðimde karanlýk kuyu yok Karanlýklara karþý bir þiir düþüyor beynime Yasaklanmýþ dilimdeki harflerle kazýyorum duvarlara. Duvara asmadýðým haritaya bakýyorum Ýçinde þehir seçiyorum Þehrim oluyorsun bazen Baþtan baþa arþýnladýðým. Bir menfeze sýkýþmýþ gibi, çarpýyor kalbim. Baþýmýn aðrýsý dalgýn dalgýn, düþünmeme vesile.
11 Ocak 1996 Gayrettepe Hüseyin Taþdemir
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüseyin TAŞDEMİR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.