KALK BORUSUDUR ŞİİRLERİM...

Düþlerim ç/alýntý devasa Nisan tasýnda
Topladýðým zulümler, azizim
Týrnaklarýný kemiren bir yemin gibi
Ýçime döndüðüm her kýta
Her sözcükle asýlý kaldýðým yalnýzlýk ve kýblesi
Bir sure dilimde
Bir suret üþüþen
Bir zimmetli mevsim ki
Çaresizlikten kýl payý kurtulduðum.

Zemherilerde ýslah olurum ancak
Ne sýcaðým ne soðuða tutsak
Ölü bir deniz feneriyim
Þahlanan dizelerim, azizim
Akla zarardýr masalým
Özümsediðim kadar ölmekse
Öykündüðüme zikreden her yaralý þiirde.

Zemine serili bir kilim
Ýfa etmekse kabrimde sararan bir hüzün
Varlýðýma delalettir söylemediklerim
Elbet Allah katýnda geçerli dediklerim
Zuhur eden ýlýk bir tasada mý saklýyým yoksa?
Tastamam kaskatý kesildiðim bir cinnet misali.

Öykümle hasbýhal eden kuþlar
Zaaflarýna yenik düþtüðüm insanlar
Ýliklerime kadar üþüdüðüm bir tecelli
Kaçamak bakýþlarýn da ihlali
Kurþun aðýrlýðýnda mizacým
Varsa yoksa eklemleri þiirlerin
Ýçten içe acýrken.

Kýmýltýlardan doðar telaþým
Bir koþu gidip geldiðim o zikir
Yanmakla eþ deðer yazmadýðýmýn meali
Her satýrda huzur
Yalnýzlýða da kusur bulanlara cevabým
Bir selamýn yokken de karþýlýðý.

Ýnme indi rüzgâra
Gökte koca bir delik
Aklým fikirim kopan düðmemde.
Bir türlü iliþemediðim o ilik
Kapýp da koyuverdiðim bir mevsim ki
Tüyleri diken diken eden.

Metazori bir gölge peþimde
Kasýtsýz bir sevgi dilimde
Kör gözlere tuttuðum ýþýk
Firar eden günbegün
Devindiðim hecelerde
Kalk borusudur þiirlerim
Kendime emredip
Kazdýðým kabrim sökün eden hüzünde.

Bir rotaysa içime meyleden
Bir rabýtaysa kýskasý ömrün
Bir fer ki geceyi aydýnlýk kýlan o zemin
Emin adýmlarla yürüdüðüm düzlem:
Kasýt olmasaydý keþke ah, keþke
Düþüp de yitmelerin densizliði
Boþa aldýðým o fren
Þimdi gitmeliyim gün doðmadan
Hangi gecede sonlanýr ki fermaným
Varsa yetkisi ahvalin
Kusurlu addedilen benliðim
Kurada düþen payýma üç beþ siren
Elbet yanýp sönmelerin meali
Henüz vakit dolmadan…


Sosyal Medyada Paylaşın: