KUYU...

Kasýtlý bir sessizliktir bu içten gelen, güzel Rabbim
Aþkýn ataða geçtiði ne çok ölü güdü üstelik
Sehven yaþadýðýma þahittir matemim
Þerh düþtüðüm günü, geceleri kucakladýðým
Fasit bir de yalandýr belki çaresizliðim.

Düþ iklimlerinde rast geldim kendime
Rest çektim nefsime ama asla da yetmedi.
Göðün uðultusunda gök gözlerinde matemin
Aþký da esefle püskürten gözyaþým
Bir de mabedim.

Her resimde yoðum
Her yalanla sabittir doðrularý rahmetin
Her ring mi yoksa uyuya kaldýðým?
Her reþit hecede kalýp yargýlar istiflediðim
Bir metanet ki kimse merhameti yargýlayan
Yine ve hep seninle merhametlilerin en merhametlisi Rabbim.

Aþkýn þafaðý atmýþ ansýzýn
Sözcükler de yarým aðýz gülümsemiþ
Yazýlmayý hak eden hangi duyguysa
Sözcüklerimle kat çýkýyorum ben bu dik yokuþa
Öðün atlýyorum kimi zaman
Ne zamanki göðün dolaylarýnda uçuþayým
Açlýðýmý gideren bir rahmet ve mahrem.

Rüzgârýn sýrtýna bindim de gidip geldim bir koþu
Oysaki sýrtýný sývazlamýþtým sadece matemin
Külüstür acýlarla iþtigal deðilim hem
Yeniden acýmalý caným acýmadan kendime
Kendime batýrdýðým çuvaldýzý
Ýðneli kuyularda can çekiþmek ne ki hem?

Bir Hemzeni geçidi
Rotasý Ýlahi Ateþle tutuþan
Yana yakýla sevmedim üstelik
Ne mehtabý ne aþký ne de s/üzgün heceleri
Kekremsi acýlardan mustaribim
Fermaným saklý üstelik iç cebinde kalemin
Beraber çýktýk bu yola madem
Esefle kýnadýðým mazimde saklý iç sesim.

Bir ritim bozukluðu imiþ aþk
Hatta kükreyen bir aslan
Neye nazmetse içimdeki gizem
Sýðýndýðým Rabbim ve evren
Kimse duygularýmý kapý dýþarý koyan
Gönlümde açmak bilmedi önceme özlem
Ve diri tebaasý kayýp masalýn
Bir pencere pervazýna iliþen yavru serçe gibi
Uçuþan saçlarý mevsimin.

Gönül gözüme de ket vuramaz kimseler
Kimsesizliðime sahip çýkan ulvi bir hazan
Kardýðým ne ise kanmakla mükellef bir sitem
Elbet kendimle olan kavgamda aralýksýz
Üstelik tek mola dahi vermeden
Bir düþ sakiniyim ki uyamadým gitti cihana
Düzlemin giriftlerine sýzan gölgem
Aralýksýz hatmederken inancý, umudu ve sevgiyi…


Sosyal Medyada Paylaşın: