Henüz Vakit Var

Gün doðmadan, neler doðar bir bilsen,
Tatlý canýn üzme, henüz vakit var!
Mahmur gözlerinden, yaþlarý sil sen,
Dudaðýný büzme, henüz vakit var!

Kim demiþ mevsimi geçti bu aþkýn?
Gövdeden kesseler, verecek ýþkýn,
Gözlerime bakýp, öylece þaþkýn;
Melül melül süzme, henüz vakit var!

Aþýlýr imkansýz denilen daðlar,
Yeþerir en susuz, virane baðlar,
Geçse de habersiz, en deli çaðlar;
Moralini bozma, henüz vakit var!

Alýþ her tuzaða, oyuna, hine,
Olmasa da tek þey, senin lehine,
Aksak geçmiþine, kör talihine;
Öfkelenip kýzma, henüz vakit var!

Ümidin solarsa, sen de solarsýn,
Kâbuslar uyutmaz, gamla dolarsýn,
Derbeder dolaþýr, saç-baþ yolarsýn;
Ýçip içip sýzma, henüz vakit var!

Ortadan çatlatma, sabýr taþýný,
Ne olursun çatma, hilâl kaþýný,
Bir lokma keyifle, yenen aþýný;
Boðazýna dizme, henüz vakit var!

Hasret sancýsýný, herkes çekemez,
Muamma aþklarla, baþa çýkamaz,
Ýçten yanýp dýþtan, gamze çakamaz;
Yüreðini ezme, henüz vakit var!

Týkanmadan en son aldýðýn nefes,
Tükenmeden daha bizdeki heves,
Yýkýlmadan dünya denilen kafes;
Pes edip de bezme, henüz vakit var!

17.10.2020
Muhittin Alaca







Sosyal Medyada Paylaşın: