ADIM “SOKAÐINDAN GEÇEN BÝRÝ”
Üzgünsün belli
Kurumuþlar görüyorum
öpmemiþ sulamamýþsýn
pencerendeki çiçekleri
Söyle bana
adýmý bilmesen de
-varsay ki adým
sokaðýndan geçen biri-
Söyle
gün tekrar tekrar
neden yaralarýnýn kabuklarýný
týrnaklarýyla söker ki ?
BOZUK AYAR
Seni unutmak için
kalýn ciltli kitaplar okudum
Zaten kalbimin ayarý bozuktu
-ve dilimin-
gözlerimi de bozdum…
ÇIÐLIKLAR
Sana bir sürü kýrlangýç getirmiþtim
hatýrlýyor musun ?
Kýrlangýç bir kucak dolusu
Uçuyorlardý eteklerinde
özgürce sakin ve huzurlu
Bir hoþça kal bile demeden
gittin ya
Kocaman çýðlýklar var þimdi
aðýzlarýnda
ÖNEMSÝZ ÞEYLERE TAKILMA
Ne önemi var
kaç çivi çaktýklarýnýn
Ýsa’yý tuttururlarken haça ?
Bir de cellat sýrýtýyor
halk alkýþlýyorsa
Gidiyorsun
ve ben ölüyorum diyorum anlasana
El sallasan da olur
sallamasan da
Ölmemi engelleyebilir mi
yumuþatýlmýþ cümlelerin?
Boþ ver yorulma !
BELLÝ ÞEYLER
Belliydi gideceðin
gözlerinin
kutup yýldýzýný arayýp durmasýndan
ve saçlarýnýn
tuzlu su kokmasýndan
Belliydi
yaþlý bir geminin güvertesinden
el sallayacaðýn
saklanarak arkasýna
martýlarýn
Belliydi gideceðin
Akdeniz’in
göðsünü emmek için…
OLTANIN UCUNDA
Sevilmek için çýrpýnýyormuþum
yeni fark ettim
-pek çoðumuzun fark etmemesi
ilginç deðil mi?-
Belli ki süt meselesi yüzünden bu durum
bebeklikten kalma
Hatta kesin
babamýn dört eli olmamasý da
eþlik etmiþtir bu illegal yarama
Biliyor musun
Yaraný gösterdiðin yerden sallýyorlar oltayý
Ve senin
tazeydi ve albenisi vardý
oltaya taktýðýn yemin
Þöyle bir dönüp bakýnca
ben de çok direnmemiþim
-iyi halt etmiþim-
SENDEN SONRAYA DAÝR
Dizlerime kapanýr bu þehir
aðlar
Aðlar usulca
eriyip gider
Hayýr
toprak olmaz bu þehir
Toprak olmak
bana yazýlan kader
SENDEN ÖNCE DE ÖLMÜÞTÜM
Yokluðun ölüm gibi
ama korkmuyorum ki ölümden
Afrika’da aç bir çocuk olarak
annemin cýlýz kollarýnda
kuru memesine yaslanýp öldüm ben
Bosna’da karný deþilmiþ
bir kadýn olarak öldüm
-kaçamadým da öncesinde tecavüzden-
Filistin’de bir babaydým
ve oðlumun gözleri önünde
kurþuna dizildim
dünya canlý yayýnda izlerken
Yokluðun ölüm gibi evet
ama defalarca öldüm
elvedandan korkmam ben
Özgür SARAÇ/Râzý
14102020Denizli