AÞIKLAR HEP AYDINLIKTA KONUÞMAMALI
Kadýn parfümü ile cümleleri karýþtýrýp
hile yapýyordu
Gözleri ile konuþuyordu bazen
bazen boynunun kenarý
ama en çok göðüsleri ile konuþuyordu
Kelimeler -sanki sýðýrcýk kuþlarý-
dans ediyordu
Adam takip edemiyordu
kadýn nereye koyuyordu noktayý
-þaþkýn-
Ah! Bu yetmezmiþ gibi
kadýn gitti müziði açtý
Perdeleri kapadý
“Aþýklar” dedi
“hep aydýnlýkta konuþmamalý”
Adam býraktý
noktayý aramayý…
HATA
Görmediler görmüyorlar göremeyecekler…
Toz kaçmýþ gibi çünkü
-yahut ceplerine saklýyorlar-
gözlerini
Bende de hata var -yok deðil-
Nerede baþýbozuk i mge gibi
dolaþan kadýn görsem
gittim ona teslim ettim etimi
ÞERDEN BOZMA
Týraþ oluyorum
eski bir geminin
sert ve keskin hatýrasýyla
Sakallarým
güverteden el sallarken
düþüyor köpüklerin arasýna
Uyanýyorum kan ter içinde
sonra sana anlatýyorum uzun uzun
Hayra yormak varken
þerre yorup küsüyorsun
Dilimi ýsýrýrken
zihnimi çimdikliyorum
Zihnimi
geçen seferki gibi…
ZOR SORULAR
Bir çoðumuzun
derinden alýnmýþ týrnak acýsýný
bildiði gibi
bilmediði bir gerçek deðil mi
sevmeyi ?
Ve
yaðmur damlasýný tutan
meleklerde olduðu gibi
bu durumu fark etmediði ?
SENÝN YERÝNE
Yaðmur yaðýyor gitme
Býrak dinsin
bekle
Otobüs mü bitti
trenlerin köküne kýran mý girdi
Bilet bulursun yine
Yaðmur yaðýyor gitme
Býrak dinsin
önce gözlerimde
Sonra gidersin
ve ben yanaðýmý silerim
ellerin yerine…
KÝRAZ MEVSÝMÝ
Dudaklarým özledi
göðsünün pembe düþlerini
Nerede ne yapýyorsan býrak gel
Geçirme kiraz mevsimini
SEN DUR
Sen dur ben çýkarým yola
Bu þehir avutamaz beni biliyorum
Rüzgar tozu topraðý taþýr
gözlerime de
aðlayamam
yokluðuna sarýlýp
boylu boyunca
Sen dur ben çýkarým yola
Belki bavul elime yakýþýr
Hüznüm þoförün uykusunu kaçýrýr
Yollar süt dolu göðüslerini açar
Baþka bir þehir
-nakarat gibi- dilime takýlýr
Özgür SARAÇ / Râzý
23102020Denizli