Kimliksiz gölge

Karanlýklarda açan çiçeklerin
Bir insanýn ölümüne dönüþü
Bir insan ölümü olmaya
Çünkü açlýk çoðunluktadýr-Turgut Uyar


geçmiþin derinliðine
devrildi gece gözlerim
yýllarýn eskitemediði hüzün
asýlý kaldý yüzüme


bulutlarýn gölgesini
itip elimin tersiyle
ýslak pencerenin ardýndan
sessizce baktým maziye...


iliklere iþleyen soðukta
ýslanan düþler demirledi
zamanýn köhne kýyýsýna


ýssýz mezbelede
yýrtýk paltolu
kara kuru bir gölge
terk edilmiþti kaderine
öylece…


mülteci bir acý rehin kalmýþtý
çocuksu yüzünde
nasýrlý avuçlarýnda
yaþanmamýþ yarýnlarý
kavramýþtý sýkýca


-kýrýk sokak lambasý
nerval yasýnda-


daðladý genzimizi
kesif kokusuyla
kirden meþinleþen giysileri


ince gömleði üzerinde
ýsýnmasý için gazeteler sýyrýlýnca
korkunç manzaradan
sözcükler tükendi…


açlýktan
geriye kalan
sadece
ve
sadece bir deri bir kemikti…


insanlýk ayýbýný örtemeyen gazeteler
kimliksiz bedenine kefendi…







Aslý Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın: