Tutunurken ışığına...

ne zaman
yokluðunda susuþlarý
rehin býraksan þehrime
asýlýr buðular
gölgeni býraktýðýn pencereme


kaybolur ufuk çizgim
içimin karanlýðýnda
suretinin düþtüðü
loþ sokaklarda amaçsýz
öylece yürürüm...


bitkin kaldýrýmlar aþýnýr arþýnlanmaktan
ürkek
kýrýlgan adýmlarým çoðalýrken
azalýr senli yaným


veda ederken
solgun düþ bahçesinden
elime koparýp verdiðin
hüzünler taþar heybemden


ah bilsen!
deðerken dikenler tenime
nasýl caným yanýyor
bir bilsen…
can havliyle sarýlýyorum
kýrýk gölgene


hayallerimi
esip savuran rüzgar
dudaðýna ýslýk tutturmuþ
nispet edercesine…


payýma düþen hasreti içerken
yorgun kaldýrýmlarda
kokunu býraktýðýn bulvarlara
izmarit ekiyorum


yaðmur kokusu saçlarýmda
avuç çukurumda birikmiþ acýlarla
içimin buz kesen yalnýzlýðýnda
tutunuyorum ýþýðýna...



Aslý Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın: