Küçüktün daha henüz bebektin bir gün gözümün önünden aniden kayboldun
Bütün gün sahil boyunca aradým durdum seni bulamadým umudum kesilmiþti aðlýyordum için için sonra kuytu bir köþede oynarken buldum yanýnda kum kovasý ve küreðin yüreðimin dayanamayacaðý bir durumdu sen çocuktun yürümeyi bile bilmiyordun
neden aklýma gelmedi ki denizi çok seviyordun baþladým hýçkýra hýçkýra aðlamaya dünya tatlýsý evladým Tanrý seni korumuþtu
bu ýssýz sahilde solgun ay ýþýðý altýnda çelimsiz ve çaresiz bir bebektin yine de seni bir arayan vardý hasret sevgi ve heyecanla ya savaþýn çocuklarý
onlar hep birilerinin insafýna kaldý dünya kalleþ insanlar vahþi
þükürler olsun rabbim evladým sapa saðlam karþýmdaydý ve bir daha asla asla gözümün önünden ayýrmayacaðým
bundan böyle ben senin için yaþayacaðým göz yaþlarýmý sildi ve sarýldý bedenime o büyümekte olan küçük bir fidandý
seni korumak benim görevim bebeðim bütün fýrtýnalardan ve bu acýmasýz dünyadan...
Yüksel Nimet Apel 3.Ekim. 2020. Bodrum Hikayesi: bu þiir yaðlý boya yaptýðým bir tablo için.
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.