ŞİİR DOĞDUM BEN HAFIZ...
Asasý mevsimin iri çok iri gözleri
Þahikanýn.
Bir kunduzun hasreti ölümlü mevsime
Düþ gücüne ihanet eden þairin de efkârý…
Kuzu kuzu teslim olmaksa ömre
Demli bir çay içmenin de mealidir hani
Her yazýlasý þiirde:
Bu son olmalý, dediðim dibi delik heybemden
Firar eden nefesim
Al yanaklý bir çocuk
Ýçimin ikramý yetmedi gitti de hani bunca hüzne.
Fýtratý mýydý Fýrat’ýn…
Akýp giden suda saklýydý ölümün feri.
Ve perde, hafýz
Aþka mahsus bir kelam
Sözcüklerin yüreði d/aðladýðý
Her ölümlünün arka yüzü denk düþerken
Cehenneme.
Makûs cennetin de firarý þiirlerden
Þiir olmaya ne hacet
Þiir doðdum ben.
Reva olsa ne olmasa ne?
Rivayetlerin olsaydý keþke tekerrürü
Zambaklarda kaçkýn i mgeler
Aklýmýn koridorlarýnda gezer de gezer
Dolanýrým
Hele ki iki yakasý þehrin
Vardiyalý severken yeri göðü günbegün
Eksilen bir þeyler var en içimde
En olmaya ne gerek, hafýz?
En/damlý bir düþün ta kendisiyim…
Sükûn dilendiðim
Ayrý gayrý da düþmedim madem
Öncemden
Kaykýlan güneþ ve maðdur mehtap
Sahi, yitip giden son ferman mýydý?
Yazmaya durduðum inci inci serdiðim
Ýnceldiði yerden de kopamadý gitti hani
Bir öðreti tasdiklenen
Bir öykü yüreði mimleyen
Bir rüzgâr ki içimi alt üst eden.
Mevsimin dolduruþuna geldim, hafýz
Hafifçe solduðum gün ertesi
Geceye doðmakmýþ aþk meðer
Girift bir yürekte saklý azýða aldýklarým.
Sancýlý kelam sevdalý yalan
Ön sözü yoktu zaten bu aþkýn
Nihayetinde yenik düþtüðüm yeniden
Neyse alýp veremedim kendimle
Bir kereliðe mahsus olsa da razýydým hani
Sevmekse kendimi.
Ne malum yaþadýðým?
Ne malum bir nebze de olsa aykýrý olmadýðým?
Günü öðüttük be hafýz:
Sil baþtan hazan.
Takvimlerde sarsýlan tarihler
Ýndinde ömrün göðü kundakladýðým her yeni özlem
Þerh düþmekse tarihe
Tarih olduk da yittik kaç kere.
Atlas yüreðin yorgunluðu
Cümle pazarýnda tezgâha düþen kelimeler
Salkým saçak kapýþan kindar gölgeler
Tahayyülü hepten imkânsýz mutluluðun
Toz filan da kaçmadý gözlerime
Özlediðime talibim Rabbim
Bir satýrsa kelime kelime doðradýðým
Ya da miskin bir satýra serilip
Kuytularda saklandýðým.
Hem öznem de kayýp, hafýz
Özgün bir ritimmiþ meðer imkânsýzlýk
Güdülü bir ömür kürediðim
Gülümsenin tahayyülü dahi akla zarar,
Gönül yorgun malum
Göðe konduðum her ezan vakti, hafýz
Issýzlýðýn rotasý peþim sýra eþlik eden…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.